W dniu 19 października 2012 roku na Listę Produktów Tradycyjnych w kategorii wyroby piekarnicze i cukiernicze został wpisany chleb niedrzwicki.

 

To pachnący chlebek pochodzący - jak sama nazwa wskazuje - z malowniczej Niedrzwicy Dużej. Powstał przez przypadek w starej piekarni Gminnej Spółdzielni "Samopomoc Chłopska" ulokowanej w tej miejscowości. Był początek lat 70. Zdarzyło się tak, iż kierownik ówczesnej piekarni oraz kierownik masarni mieli okazję do szczerej dyskusji. Degustując własne wyroby (czyli świeży chleb i dopiero co wytopiony smalec ze skwarkami przy akompaniamencie kiszonych ogórków), doszli do bardzo oczywistego w swej istocie rozwiązania - po co smarować chleb smalcem, skoro można, nie marnując cennego czasu, mieć dwa w jednym. Następny dzień był okazją do przeprowadzenia pierwszej próby! Wiadome jest, że początki bywają trudne: a to skwarków za dużo, a to mąka nieodpowiednia lub... piekarz. Kolejne dni przynosiły coraz lepsze efekty. Chlebek wzbogacono dodatkowo smażoną cebulką. Koleżeńskie spotkanie dało więc początek naszemu smakołykowi - chlebowi niedrzwickiemu.

 

Dzień dzisiejszy nadał mu jedynie nowy kształt. Obecnie jest to chleb  kwadratowy o gramaturze 300 g. Jego produkcja wciąż bazuje na starej "koleżeńskiej" recepturze. Tak jak niegdyś, wypieka się go z mieszanki mąk żytniej i pszennej, na wyprowadzonym uprzednio zakwasie, dodając drożdże, szczyptę soli oraz składniki najważniejsze dla uzyskanie właściwego - urzekającego - smaku i zapachu: skwarki i smażoną cebulkę. Co ważne, żaden ze składników nie został zastąpiony nowym, nie dodaje się tu modnych dzisiaj polepszaczy, a zakwas także jest prowadzony "po staremu". Nawet piec wykorzystywany w piekarni jest starego typu (piec ceramiczny).